zand

zou iedere korrel zand nog terug te vinden zijn? het zand dat die dag, jaren geleden, tussen onze tenen gleed bij het lopen, het zand dat overal kroop toen we ons stoeiend van onze kleding ontdeden.. ja hetzelfde zand dat verstopt in je lange blonde haren, dagen later nog steeds in ons bed viel te ontwaren... al dat zand zal in welke vorm dan ook ergens nog wel zijn.. ja, het zand, de zon en de zee, alles is er nog, alles heeft nog een plaats... .

ook al zal het even zoeken zijn... de zon van toen lijkt wat minder warm te voelen. de zee is wat zouter geworden van de tranen die nadien een weg gevonden hebben... en het zand, te talrijk om te tellen, schuurt nog steeds een beetje in mijn gedachten..... ook al is het alweer zo lang geleden. en zie ik de zon het zand en de zee nog regelmatig. alleen jou zie ik niet meer, ik kan je niet meer vinden... net als de zomers van toen ben je opgelost in de tijd, weggezogen door het eb van terugtrekkend leven dat zich zelfs met liefde niet dwingen liet... en iedere dag dat ik ouder word lijk jij jonger in mijn denken... en alleen als ik mijn ogen sluit zie ik je gezicht weer zoals het was in de zon bij de zee.. en in mijn dromen zie ik je dan weglopen, om in de branding van het warme water van de zee der liefde voor eeuwig te verdwijnen.. om te worden opgenomen in het niets van het al.... maar zo is het niet gegaan, om dat te vertellen heb ik net zoveel woorden nodig als er zandkorrels bestaan... en ze liggen overal verspreid in heel mijn leven.. ik ga ze niet zoeken.   ik ga ze niet tellen... ze zijn er en zullen er altijd zijn, soms voel ik ze tussen mijn tenen en schuren ze mij als ik slapeloos in mijn bed lig en weer even aan je moet denken... alles is er nog. alleen heeft de dood en de tijd alles een beetje verplaatst....

©pieter  030413....

[ voor Carla R.I.P.  010486]

1