Laatst Kijk ik TV. Een programma over de historische banden tussen Nederland en New York. Ter ere van het "ontdekken" c.q. inpikken door Kapitein Hudson van wat nu bekend staat als Manhattan, zeg maar New York. Mijnheer Hudson in dienst van Holland. Hij gaf de rivier de naam de Hudson.Met zijn schip genaamd "De halve Maan". Nam hij in 1609 geen halve maatregelen. Hoewel mijnheer Hudson een Engelsman in Hollandse dienst was. Dus the original Englishman In New York. Zorgde zijn maatregelen van 1609 ervoor. Dat ook nog heden ten dage sprake is van een duidelijke aanwezigheid van Holland in NY. Straatnamen en stadswijken houden dat verleden in leven.
Aan burgemeester Blomberg stelde men de vraag welke Hollandse invloed zijn stempel op de stad heeft gedrukt. En wat daar nog steeds merkbaar van is. Tot mijn grote verbazing gaf Dhr Blomberg het volgende antwoord;
"Verdraagzaamheid tegenover anders denkende en anders levende vreemdelingen/immigranten. Nergens leven zoveel verschillende culturen uit de hele wereld vandaan naast en met elkaar. Allemaal werken ze samen om de levensstandaard van zichzelf en de stad naar een hoger plan te tillen. Ongeacht de afkomst, kleur, geloof of ras".
Volgens burgemeester Blomberg een duidelijk voorbeeld van de Hollandse verdraagzaamheid en tollerantie tegenover andere culturen, zoals deze reeds in 1609 in NwAmstrdm/NwYrk in praktijk werd gebracht.
Ik vraag me ernstig af of hij weleens heeft geroken aan die zogenaamde verdraagzaamheid en tollerantie in Nederland en de Nederlanders. Met name het deel dat er trots voor uitkomt Nederlander/Hollander te zijn. Die blank bleke kaaskoppen. Met een gat in de kop van de kaasboor waarmee gemeten is hoe zuiver de kaas is. Want Hollandse kaas[koppen] is een raszuivere kaas die zijn naam echt verdienen moet. Daar zit geen druppel melk van over de grens bij.
Van de aan ons toegeschreven tollerante samenleving en de verdraagzaamheid tegenover afwijkende normen en waarden is de laatste 10 jaar weinig overgebleven. Als ze al ooit echt bestaan hebben. Want zelfs dat geloof ik niet. Het is een groot misverstand. Waarbij tollerantie verward is met het begrip onverschilligheid. Want als er een volk is dat eigenzinnig, kortzichtig, in zichzelf gekeerd en zelfvoldaan is, dan is dat de Hollander.
Zolang die vreemdeling zich onzichtbaar op de achtergrond houd. Om slechts heel even zichtbaar te worden om ons ten dienste te zijn. Is hij van harte welkom en tolleren wij zijn onzichtbare aanwezigheid met open armen. Helemaal als hun onzichtbare aanwezigheid ons leventje makkelijker maakt. We durven ze zelfs als een gewoon mens aan te spreken als er maar genoeg aan hen te verdienen valt.
Als daar echter, zoals de laatste jaren het geval is, de rek dreigt uit te gaan. En de sociale, economische en maatschappelijke omstandigheden minder dreigen te worden. Zijn zij het die de klappen van onze onvrede mogen opvangen. Krijgen zij de schuld van alles wat wij menen tekort te komen.
Als het dunne laagje vernis, van voor tolerantie aangeziene onverschilligheid verdwenen is, laat de ware volksaard zich pas zien. Als het politiek oprecht en correct zijn plaats maakt voor een laagje witte verf. Waarbij wit het keywoord is. Dan pas word echt duidelijk hoe verdraagzaam en tolerant we zijn. Je zal zien dat het allemaal heel betrekkelijk is.
De Amerikanen gingen de inheemse bevolking met alle middelen te lijf om ze uit te roeien en te onderwerpen. De Nederlander zorgt ervoor dat hij eerst zoveel mogelijk aan de indianen kan gaan verdienen. Met hulp en arbeid van die indianen. En als de indianen hen rijk gemaakt hebben, en er verder weinig meer te halen valt, dan pas word grof geweld ingezet om het laatste restje rijkdom weg te stelen. En de ware eigenaar uit te moorden om eventuele schadeclaims in de toekomst voor te zijn en te vermijden
Aan burgemeester Blomberg stelde men de vraag welke Hollandse invloed zijn stempel op de stad heeft gedrukt. En wat daar nog steeds merkbaar van is. Tot mijn grote verbazing gaf Dhr Blomberg het volgende antwoord;
"Verdraagzaamheid tegenover anders denkende en anders levende vreemdelingen/immigranten. Nergens leven zoveel verschillende culturen uit de hele wereld vandaan naast en met elkaar. Allemaal werken ze samen om de levensstandaard van zichzelf en de stad naar een hoger plan te tillen. Ongeacht de afkomst, kleur, geloof of ras".
Volgens burgemeester Blomberg een duidelijk voorbeeld van de Hollandse verdraagzaamheid en tollerantie tegenover andere culturen, zoals deze reeds in 1609 in NwAmstrdm/NwYrk in praktijk werd gebracht.
Ik vraag me ernstig af of hij weleens heeft geroken aan die zogenaamde verdraagzaamheid en tollerantie in Nederland en de Nederlanders. Met name het deel dat er trots voor uitkomt Nederlander/Hollander te zijn. Die blank bleke kaaskoppen. Met een gat in de kop van de kaasboor waarmee gemeten is hoe zuiver de kaas is. Want Hollandse kaas[koppen] is een raszuivere kaas die zijn naam echt verdienen moet. Daar zit geen druppel melk van over de grens bij.
Van de aan ons toegeschreven tollerante samenleving en de verdraagzaamheid tegenover afwijkende normen en waarden is de laatste 10 jaar weinig overgebleven. Als ze al ooit echt bestaan hebben. Want zelfs dat geloof ik niet. Het is een groot misverstand. Waarbij tollerantie verward is met het begrip onverschilligheid. Want als er een volk is dat eigenzinnig, kortzichtig, in zichzelf gekeerd en zelfvoldaan is, dan is dat de Hollander.
Zolang die vreemdeling zich onzichtbaar op de achtergrond houd. Om slechts heel even zichtbaar te worden om ons ten dienste te zijn. Is hij van harte welkom en tolleren wij zijn onzichtbare aanwezigheid met open armen. Helemaal als hun onzichtbare aanwezigheid ons leventje makkelijker maakt. We durven ze zelfs als een gewoon mens aan te spreken als er maar genoeg aan hen te verdienen valt.
Als daar echter, zoals de laatste jaren het geval is, de rek dreigt uit te gaan. En de sociale, economische en maatschappelijke omstandigheden minder dreigen te worden. Zijn zij het die de klappen van onze onvrede mogen opvangen. Krijgen zij de schuld van alles wat wij menen tekort te komen.
Als het dunne laagje vernis, van voor tolerantie aangeziene onverschilligheid verdwenen is, laat de ware volksaard zich pas zien. Als het politiek oprecht en correct zijn plaats maakt voor een laagje witte verf. Waarbij wit het keywoord is. Dan pas word echt duidelijk hoe verdraagzaam en tolerant we zijn. Je zal zien dat het allemaal heel betrekkelijk is.
De Amerikanen gingen de inheemse bevolking met alle middelen te lijf om ze uit te roeien en te onderwerpen. De Nederlander zorgt ervoor dat hij eerst zoveel mogelijk aan de indianen kan gaan verdienen. Met hulp en arbeid van die indianen. En als de indianen hen rijk gemaakt hebben, en er verder weinig meer te halen valt, dan pas word grof geweld ingezet om het laatste restje rijkdom weg te stelen. En de ware eigenaar uit te moorden om eventuele schadeclaims in de toekomst voor te zijn en te vermijden
