dinsdag 29 november 2011


Wat 1 rare droom vannacht.
Was het wel een droom.
Of was het mijn geweten dat sprak....
Ik stond met appels te gooien,
wild en woest,
ze spatten uit elkaar,
smeet ze helemaal tot prak...
Was het de appel uit het paradijs?
En waar was dan die slang?,
en waar die vrouw?
Nee, ik denk dat ik zelf die slang was
en de man die aan zijn eigen kennis niet getrouw
zichzelf de hof van eden heeft uitgesmeten.

Nee, het is echt gebeurd
Ik was het die stond te gooien
Boos en onmachtig met mijn voelen en denken
en in het echt was er wel degelijk een vrouw
Die ik op dat moment
met al mijn houden van
geen liefde meer kon schenken
En nu na deze 'zonde' rest mij slechts berouw
Het jaagt me op
zelfs in mijn dromen
Want ook ik ben bang
voor die man
waar is die vandaan gekomen?

Ik heb mijn rugzak afgegooid
hij werd me veel te zwaar
verder lopen ging niet meer
iedere stap die deed me zeer
ik was er wel mee klaar
al dat wel en wee
alles sleep ik mee
heel veel kan er worden weg gedaan
hoef ik niet meer mee te sjouwen
dus hoogste tijd om even stil te staan
en de rugzak om te keren
alles er uit
om zo
wat ruimte te creƫren
… … …
heel veel oude pijntjes en verdriet
wat moet ik er mee
nodig heb ik ze niet
en al dat stomme schuldgevoel
en spijt
het vreet energie
het stopt de tijd
zo dat geeft me een ruimte
als ik dat weg smijt”
… … ...
wat heb ik hier
is dat niet alle liefde die ik voel
en al de liefde die ik kreeg
heeft het nog een doel
of zijn het louter woorden
koel en leeg
nee het voelt warm en ik voel leven
dit gooi ik niet weg
dit is om op het juiste moment
weg te kunnen geven
nee dit is geen gewicht geen last
dit neemt geen ruimte in
en zorgt vanzelf wel dat het past
… … …





zo
ik ben klaar
om verder te gaan
ik
kan
en
durf
weer rechtop
in mijn schoenen staan
ik voel me weer sterk
en zie dat ik zelfs wat ruimte over hou
die ruimte is voor het wee van mijn lief
dus lief het is voor jou
voor die tijd
en voor die dagen
dat het je zwaar valt
het alleen te dragen
tot het moment daar is
en het helemaal waar is
dat je het zonder te spijten
zelf kan dragen
of weg weet te smijten
want dat laatste kan ik niet voor je doen
dat is alleen aan jou
maar weet dat ik tot dat moment
het met alle liefde voor je sjouw

woensdag 2 november 2011

laatste kus


lief ik wil je strelen
ik wil je slaan
ik wil je houden
ik wil je laten gaan
ik wil je plussen
ik wil je minnen
ik wil dood
om nooit meer opnieuw
te kunnen beginnen
ik wil je spreken
ik wil je zwijgen
ik wil je paaien
ik wil je dreigen
ik wil je ver
ik wil je dicht
ik wil je duister
ik wil je licht
ik wil je kussen
op al je lippen
ik wil je diep
ik wil je dippen
ik wil je tranen
ik wil je lach
ik wil je nachten
ik wil je dag
ik wil je geschonden
ik wil je verbinden
en ik wil
worden gevonden
maar laat me niet vinden
en
ik
ik heb
en ik heb niets
ik heb slechts een hart
maar dat zit vol krassen
is koud als hard staal
en laat zich niet lassen
haar breuken en scheuren
drijven verder uiteen
ik wil samenzijn
en ik wil alleen
ik weet wat ik wil
en mijn wil
laat me weten
dat ik niets heb te willen
en
alles
moet
vergeten
lief hou nog een keer in deze duistere nacht
mijn hand heel even heel stevig vast
laat me jou nog een keer kussen
om daarmee al het vuur te blussen
en hierna is er geen later
en ga ik op zoek naar de stilte van het water
om daar mijn laatste tranen te verdrinken
en al mijn pijn
in haar diepte te laten zinken
om daar te wachten op de pont
die afvaart naar de overkant
naar de nieuwe morgenstond
daar zal ik nieuwe huizen gaan bouwen
daar zal ik lieven
en daar zal ik rouwen
en van daar
kijk ik liefdevol terug
naar de andere kant
en glimlach ik jou
mijn laatste regenboog
en straal met mijn zon
een kus op je hand