donderdag 25 september 2014

gevecht


Ver over alle grenzen
van het denken en het doen
van de verlichting en de doem
ver voorbij god/allah
of welke naam
je dat sprookje ook geeft
er is een gif
dat zich overal doorheen bijt
grenzen schept
die niet zijn te doorbreken
zelfs de priesters van de vrede
kunnen het niet meer preken
religie
is de duivel van ons denken
het is de hel
die de hemel niet kan schenken
en
iedereen gebruikt zijn god
zoals hij wil
voor goed voor slecht
maar
godverdomme
gebruik het eens echt
echt
echt
echt
echt
echt
zonder het gevecht
van het zogenaamde gelijk


©pieter sep 2014

dinsdag 23 september 2014

schuilen


kom hier mijn lief
zo erg kan het niet zijn
ik zeg niet
dat ik je begrijp
maar godverdomme
pijn is pijn
daar is geen begrijpen nodig
dat is een voelen
dat het weten overstijgt
kom hier mijn lief
niet dat ik jou kan troosten
want jouw tranen
doen mijn ogen huilen
kom hier mijn lief
ik kan je 
alleen maar laten schuilen

©pieter

het harde IJ


vandaag geen zin
om te te gaan stappen
met luide vrienden
teveel drank
en uiteindelijk de klappen
nee
geen zin
om te wandelen
op de wallen
geen zin
in het vlees
dat zich
uit doet stallen
nee
vannacht
neem ik de pont 
over het IJ
al is het slechts
om voor een dichte deur
te dromen
al is het slechts
om te kunnen zeggen
dat ik toch altijd
terug
heb willen komen
dus val me niet lastig
daar heb ik de tijd niet voor
want niets is van belang
en ik doe een moord
voor die ene aan de overkant
in het godvergeten Noord

©pieter...

woensdag 10 september 2014

het is wat het is


het is wat het is

als het water rood kleurt
van het bloeden
van verdriet en spijt
ligt er niets goed
verborgen in het nat
slaat iedere traan
slechts een nieuw gat
en niemand weet
wat er is gebeurd
als het water
roestig kleurt
op weg naar rood
de vissen happen
naar lucht
en de zwanen
drijven dood
alleen die ene zwarte zwaan
slaat zijn veren uit
om dood te slaan
zwarte vlaggen
markeren het geweld
en God
Hij heeft geen tranen meer

©pieter aug 2014

tekort


haar ogen
glanzen treurig
een vergeten glimlach
vertrekt van haar lippen
en alles wat ik zeggen kan
is te zielig
om te kunnen troosten
ik wil haar verborgen tranen
zachtjes kussen
om haar verdriet te proeven
maar mijn armen
zijn tekort
om haar
aan mijn borst te sluiten
en het kloppen
van haar hart
te kunnen voelen...

©pieter.....