ssstt.

en toen
was daar ineens 
de stilte en de rust
de rust en de stilte
de vrede van binnen
die iedereen zoekt
maar die zich niet
laat vinden
die stilte
die rust
die vrede
heeft mij gevonden
dat weten
dat voelen
hou ik stevig vast
want voor je het weet
is het weer weg
om je te laten weten
dat niets
vanzelfsprekend is...

©pieter

kerker [ titel zit eigenlijk opgesloten in de woorden ]

in het zwarte licht

van mijn gedachten

als mijn denken dood

wat woorden brachten

en mijn voelen

wordt verdoofd

door het duister

en het breken

van al 

waar ik ooit

in heb geloofd

dan traant mijn hart

een bitter huilen

dan wil ik

in de armen schuilen

van de god

die ik heb afgezworen

wiens naam ik vloek

maar niet wil horen.....

©pieter 120613

woensdagmiddag

je hebt mij

zacht

in slaap gestreeld

en eindeloos

gekust

warm gevangen

in jouw armen

verdween ik

in een roes

van rust

zo naakt

zijn wij

nog nooit geweest

zo dicht van lijf

en open van geest

met

uitgesproken zinnen

ieder woord

kwam buiten

en vond een weg

naar binnen

zo maar

midden in de week

na een slapeloze nacht

en dag

waar geen begin

noch eind

aan leek.....

©pieter 050613

dijkbreuk

langs de oevers van mijn denken

waar de dijk zich kwetsbaar weet

waar mijn gedachten veel te sterk zijn

en zich gaten in mijn weerstand vreet

daar pompt mijn hart het bloeden

van mijn ziel

en stromen al mijn tranen

door de weerstand van mijn weten

en overspoelt het mij met wanen 

daar houd zelfs liefde

mij de kop niet boven

daar verdrink ik in het duister

en stroomt het licht mij uit de ogen

daar zoek ik kwetsbaar

langs de oevers van de dijk

die denken heet

pieter 020613