Ik leerde pas echt liefde kennen.
Toen je schoon genoeg had van mij.
Pas toen begreep ik dat mijn ongeremd dope consumeren.
Niet alleen mij maar vooral anderen kon bezeren
Pas toen ik niet meer met je kon kroelen.
Miste ik je lichaam en hoe het kon voelen.
Bovenal mis ik je glimlach.
Je tedere kus.
Gewoon wie je was.
Vol liefde dus.
Ik begreep pas wat heimwee aanrichten kon.
Toen ik zag hoe je jouw Trento mistte.
Prachtige stad, tussen de bergen in de zon.
De piaza, de Duomo, de fontijn, het terras.
Waar 's-avonds na tienen
de spumante het lekkerst was.
Toen jij mij espresso leerde drinken
Kon ik nooit meer koffie door een filter laten zinken.
Pas toen je me leerde lopen in de Italiaanse pas
Besefte ik hoe calvinisties ik was.
Domani il sole splendera di nuovo.
Ti voglio bene. Ti amo.
Migliore per voi.
En nu ik weer Italiaans probeer te spreken.
Besef ik dat onze onkunde in elkaars taal
Niets kon helen maar wel veel breken.
La lingua Inglese was lang niet voldoende.
Zelfs niet het vrijen of hoe vaak we ook zoenden.
De "liefde" mag zijn verdwenen.
Maar ik hou nog steeds van jou.
Je zit in mijn ziel gebakken.
Door de Italiaanse warmte
en de Hollandse kou.
L'amore e buono.
La vita e buona.
Tutto cio che domani sara meglio.
Non dimenticare di amare.
Ik vergeet je niet
Ook al doet niet vergeten soms verdriet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten