de stilte
ja de stilte
weet je wel
welk lawaai
de stilte
doet leven?
het is de stilte
van het geluid
van liefde
de liefde die zich stilt
in het lawaai
van het dagelijks leven
het is de roddel
en het rumoer
net als de 'klant'
net als 'de hoer'
ja, de stilte...
dat waar men niet over spreekt..
het is
waar niemand het over heeft
het is
de stilte van de schaamte
voorbij het spreken
van dat
wat
gezegd
had moeten worden
ja het is de stilte
van alle hoeren
van al hun klanten
van alle junkies
van alle dealers
van iedereen
die denkt te weten
het goede te doen
het is
ja het is
en in de stilte van de nacht
kan het zijn
en is het wat het is
ook al is het raak
zelfs al is het mis
spreek of spreek niet
spreek de stilte
zwijg in een luide storm
in een orkaan
van wervelende woorden
en toch
zelfs als je mij castreert
zelfs als je mijn woorden
weghaalt
en weg uit mijn denken
dan nog
zal het zaad van mijn weten
zich een weg weten te vinden
in jouw nooit gedachte denken
en ik
ik sterf mijn streven
in onvolmaakte gedachten
om dood te gaan
en op te staan
in dat
wat wij benoemen
als het leven
want dit alles
is net als de belofte
van de herfst
van de winter
van het donker naar het licht
naar de lente
die ooit komen zal
en alsjeblieft
laat mij sterven
in de stilte van de lente
ver voorbij de zomer
die de herfst
begraven heeft
in de winter van eenzaamheid
en vries mijn woorden
in de stilte
van jouw
bevroren denken
maar weet
dat ik blijf geloven
in het nieuwe denken
dat iedere nieuwe lente
mij keer op keer
zal blijven schenken
©pieter aug/14
Geen opmerkingen:
Een reactie posten