Nu het stil is
in de stilte van de nacht
en het licht
zich heeft verborgen
in de stilte
van de voorbije dag
en het donker
in mijn denken schiet
en het duister
van mijn tranen en
verdriet
zich hel en helder
openbaart
vraag ik mij af
wat is een nieuwe dag nog
waard
kan ik nog lachen
kan ik nog lieven
kan ik nog doen wat
anderen believen
of zal ik mijn ogen
sluiten
doe ik ze voor eeuwig toe
dus vraag me niet
om op te staan
ik ben alles
zo ongelofelijk moe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten