Vannacht
ging naar bed
en in het sluimer
van het slapen
schoot er
een geniale gedachte
door mijn denken
een predestinale predictie
van prachtige poëzie
ik
dacht
want ik was wat moe
anderen noemen het lui
dat schrijf ik morgen wel
op
dat vergeet ik niet
en
ik ben het ook niet
vergeten
weet alleen niet meer wat
het was
het is blijven hangen
in de nacht
waar het in stilte
op mij wacht
Ohw... Zo herkenbaar Pieter... dat is wat wij in dit aardse bestaan met ons meedragen. Nét niet de grip op het geniale bij machte kunnen zijn... tot aan de volgende droomslaap... Grrrrrrrr.... ;-)
BeantwoordenVerwijderen