en de zon gaat onder
terwijl ik luister
naar het einde van de dag
ze verdrinkt het licht
en slaat een schorre lach
ik wil haar licht
in mijn armen sluiten
om mee te nemen
in het duister van de nacht
maar het lukt niet om haar te vangen
ze glipt mij door de vingers
en lacht mij uit
heel zacht
ze lacht om mijn zielige zorgen
ze lacht
omdat ze weet
ik ben er morgen
en ik
waarschijnlijk ook
©pieter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten