ik hou van jou

Ik vraag me af of ik ooit nog
die vier woordjes
in die volgorde kan spreken.
Het zijn beladen woorden.
Mooie gevaarlijke woorden.
Eigenlijk zijn er maar vier mensen op deze wereld
die van mij
deze vier woordjes
te horen kregen .
En alle vier de keren
meende ik het oprecht.
Voelde ik wat ik zei.
En drie keer
hield het gevoel
behorende
bij de woorden
op een dag
gewoon op te bestaan.
Waren die vier woordjes dan niet waar.
Want als ze echt waar waren
kan het toch niet bestaan
dat het op een dag ophoud te bestaan.
De laatste keer
dat ik ze sprak
deed ieder woord me zeer.
Want ik wist
dat het waar was wat ik zei,
en toch voelde het koud.
Alsof ik ze in de leegte sprak.
En de leegte sprak terug
met de woordjes
die je dan
terug verwachten kan.
woordjes
ik verlangde naar antwoord.
Vreemd eigenlijk.
Want die vier woordjes van mij
is geen vraag.
Dus waarom
verwacht ik dan een antwoord.
En meende ze wel wat ze zei.
Meende ik wel wat ik zei.
Of was het een gewoonte geworden.
Spraken we ze slechts omdat we wilden geloven
wat we zeiden.
.....
.....
Zwijgend spreek ik ze nog
iedere dag
woord voor woord
maar ze worden niet meer gehoord.
Ik hou van haar met heel mijn zijn
ik ben haar trouw met lijf en geest
en het doet me heel veel pijn
want zij is de liefde van mijn leven
zij is er altijd geweest.
Zelfs toen ik haar nog niet had gezien
en zelfs nu ik haar nooit meer zie
zoals zij mij ooit zag
en zeggen kon
'ik hou van jou' .....


©pieter 11/2011